Psychoterapia - wstęp
Pojęcie „psychoterapia” pochodzi od greckiego słowa „psyche”- dusza i „therapein”- leczyć i oznacza leczenie duszy. W potocznym rozumieniu, psychoterapię pojmuje się najczęściej jako rozmowę z życzliwą osobą, która wysłucha, pocieszy i udzieli niezbędnych rad. Sami psychoterapeuci definiują psychoterapię nieco inaczej, podkreślając jej węższe i szersze znaczenie. W szerszym znaczeniu, składają się na nią wszelkie oddziaływania o charakterze psychologicznym, które zmierzają do poprawy samopoczucia pacjenta, a które podejmowane są przez lekarza, psychologa lub inną osobę z jego otoczenia. W znaczeniu węższym, psychoterapia oznacza zamierzone, systematyczne i wcześniej sprawdzone zabiegi, będące zastosowaniem teoretycznej wiedzy psychologicznej lub wcześniejszych doświadczeń różnych ośrodków psychoterapeutycznych. Wszelkie te oddziaływania mają na celu poprawę funkcjonowania jednostki w jej otoczeniu oraz zredukowanie wszelkich zaburzeń o charakterze psychicznym lub psychosomatycznym, z którymi dana jednostka się boryka.
Obecnie psychoterapia stanowi podstawową formę pomocy osobom z zaburzeniami neurotycznymi, z zaburzeniami osobowości i zaburzeniami psychosomatycznymi, jak również tym wszystkim osobom, które same nie radzą sobie z przeżywanymi uczuciami, oraz sytuacjami, które stały się ich udziałem w przeszłości lub które przeżywają w dniu dzisiejszym. Często jako podstawowy środek leczenia w psychoterapii wykorzystuje się związek emocjonalny, jak zawiązał się między psychoterapeutą, a pacjentem. Za główne cele, niemal każdego oddziaływania psychoterapeutycznego przyjąć należy rozwój osobowości pacjenta, usuwanie objawów chorobowych i pozytywny wpływ na jego zdrowie psychiczne.
Bardzo często psychoterapia, błędnie utożsamiana jest z pomocą psychologiczną, tymczasem, obie te formy różnią się zasadniczo. Podstawowym celem psychoterapii jest trwała zmiana, sprowadzająca się zazwyczaj do usunięcia szeroko rozumianych zaburzeń i ich przyczyn. Celem działania psychologa jest z kolei jest pomoc osobie w zaspokojeniu jej aktualnych dążeń i potrzeb. Ponadto taka forma pomocy jest zazwyczaj akcją doraźną i w żadnym wypadku nie ingeruje w osobowość jednostki. Nie można mówić o jednolitej teorii psychoterapii, gdyż taka nie istnieje. W jej zakresie wyodrębnia się natomiast cztery główne orientacje teoretyczne: podejście psychoanalityczne, podejście behawioralno- poznawcze, podejście humanistyczno - egzystencjalne i podejście systemowe, z czego największą popularnością cieszą się dwa pierwsze.